Wstęp do Mszy świętej

XXV Pielgrzymka RRN, 23.04.2022

Rz 12, 1-2

A zatem proszę was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście dali ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, Bogu przyjemną, jako wyraz waszej rozumnej służby Bożej. Nie bierzcie więc wzoru z tego świata, lecz przemieniajcie się przez odnawianie umysłu, abyście umieli rozpoznać, jaka jest wola Boża: co jest dobre, co Bogu przyjemne i co doskonałe.

Ks. prof. Marek Chmielewski, „Kapłańskie posłannictwo świeckich”, w: Vademecum duchowości katolickiej, s. 262

Drugą, ważną dziedziną kapłańskiego posłannictwa laikatu jest po­noszenie ofiar związanych z życiem codziennym, rodzinnym, społecz­nym, zawodowym itp. Na szczególną uwagę zasługuje cierpienie, tak fizyczne jak i moralne. Jeżeli jest ono przyjęte z wiarą i cierpliwie zno­szone, staje się cząstką ofiary krzyżowej Chrystusa, w której Jego ka­płaństwo wyraziło się najpełniej. (…)

Kapłańskie posłannictwo świeckich w służbie uświęcenia i budo­wania cywilizacji miłości aktualizuje się najbardziej w życiu sakramen­talnym, zwłaszcza przez udział w Eucharystii, jako szczególnej ofierze i funkcji kapłańskiej. W niej bowiem spotyka się i dopełnia kapłaństwo urzędowe i powszechne (por. Sobór Watykański II, Lumen Gentium 10), na co wskazują słowa obrzędu ofiarowania chleba i wina, fragmenty Modlitwy eucharystycznej, nie­które kolekty mszalne i wiele innych momentów mszy św. „W każdą mszę św., ofiarę Chrystusa, ofiarę naszego Odkupiciela, wchodzi owoc «ludzkiej pracy», wszelkiej ludzkiej pracy: chleb jest tego «syntetycznym» wyrazem – i wino również. Codzienna ludzka praca wpisuje się w Eucharystię...” – mówił Jan Paweł II w Gdańsku w 1987 roku. Dla­tego tak niezmiernie ważne jest, „aby obecni podczas tego misterium wiary chrześcijanie nie byli jak obcy i milczący widzowie, lecz aby przez obrzędy i modlitwy tę tajemnicę dobrze rozumieli, w świętej czynności uczestniczyli świadomie, pobożnie i czynnie...” (Sobór Watykański II, konst. o liturgii Sacrosanctum Concilium, 48).