We wrześniu 2020 r. ukazały się materiały formacyjne RRN pt. „Zawierzyć Miłosierdziu. Głębia przyzywa głębię… (Ps 42, 8)”. Publikacja powstała na podstawie trzech pierwszych Zeszytów Ruchu Rodzin Nazaretańskich z serii Ku nowej ewangelizacji, wydanych w 1993 r. w Warszawie:

1. Jeśli się nie odmienicie i nie staniecie jak dzieci... (Mt 18, 3), Warszawa 1993.
2. Wezwanie do życia w duchu Błogosławieństw, Warszawa 1993.
3. Zawierzyć miłości, Warszawa 1993.

Prace redakcyjne zostały podjęte na prośbę bp. Artura G. Mizińskiego, Sekretarza Generalnego Konferencji Episkopatu Polski i były prowadzone pod opieką bp. Andrzeja Siemieniewskiego, Delegata KEP ds. RRN. Pracami zespołu redakcyjnego kierował ks. dr Dariusz Kowalczyk, Moderator Krajowy RRN. Kolejne zmiany były konsultowane w gronie Moderatorów Ruchu. Integralną część materiałów stanowi „Słownik terminów używanych w duchowości Ruchu Rodzin Nazaretańskich”. W pracach redakcyjnych uwzględniono uwagi recenzentów Komisji Nauki Wiary KEP. Po pozytywnym zaopiniowaniu przez Komisję materiały uzyskały akceptację Konferencji Episkopatu Polski.

Materiał został wydany w Wydawnictwie TUM Wrocławskiej Księgarni Archidiecezjalnej za aprobatą Konferencji Episkopatu Polski z dn. 28.08.2020 r. i za zgodą Kurii Metropolitalnej Wrocławskiej.

Dziękujemy Biskupom i wszystkim, którzy uczestniczyli w przygotowaniu nowej redakcji „zeszytów”.

Nie możemy zapomnieć o szczególnej wdzięczności dla członków pierwszego zespołu redakcyjnego z 1993 r.

SPIS TREŚCI:

Podziękowanie (bp Andrzej Siemieniewski)
Słowo od Redakcji

Przedmowa (ks. Tadeusz Dajczer)
NOWA EWANGELIZACJA realizacją powszechnego powołania do świętości i głoszeniem orędzia o Bożym Miłosierdziu

Wprowadzenie
„Mała droga” duchowego  dziecięctwa

1. DAR MIŁOŚCI MIŁOSIERNEJ
Miłość Boża pragnie się udzielać
Otworzyć się na miłosierdzie Ojca
Zaufać i pozwolić Bogu działać
Jedynym przygotowaniem  jest poznanie swej niegodności

2. PROGRAM „MAŁEJ DROGI”
Być przed Bogiem jak dziecko
„Uznawać swoją nicość”
„Oczekiwać wszystkiego od Boga”
„Nie gromadzić mienia”
„Nie przypisywać sobie cnót”
„Nie zniechęcać się swymi błędami”

Część I 
Przyjąć plan Miłości  jak ewangeliczne dziecko

1. MARYJA WZOREM OTWARCIA NA BOGA
Nie stawiać granic Bożej miłości
Najdoskonalsza odpowiedź Maryi
Dziecięca ufność Służebnicy Pańskiej

2. POSTAWA DZIECIĘCTWA SAMARYTANKI
„Zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi,  a objawiłeś je prostaczkom” (Łk 10, 21)
Dziecięca prostota otwiera na Bożą prawdę
Bóg chce objawić się grzesznikowi, który ufa

3. POSTAWA DZIECIĘCTWA NIEWIDOMEGO OD URODZENIA
Wybrany przez Jezusa, choć był znakiem odrzucenia
Dar przyjęty z prostotą dziecka
Kwas niewiary faryzeuszów
Niewiara płynąca z kompromisu
Prostota – droga ku mężnej wierze
Wzgardzony przez ludzi, lecz godny,  by Bóg mu się objawił
Pokora i ufność Kananejki

4. UCZNIOWIE, KTÓRYM ZABRAKŁO UFNOŚCI DZIECKA
Apostołowie – poszli za Jezusem,  ale nie wierzyli w pełni
Nikodem – choć szukał prawdy, nie otworzył się do końca
Marta – nie potrafiła w pełni zaufać jak dziecko,  mimo zachęty ze strony Jezusa

Część II 
Ufność w słabości i bezradności

1. „BYLI JAK OWCE NIE MAJĄCE PASTERZA” (Mk 6, 34)
Bez Ciebie zginę
Próba wiary – przed cudem
Wbrew wszystkiemu posłuszni jak dzieci
Postawa, która „zniewala” Boga
„Perły”, które można utracić
Owce, które chcą „porwać” Pasterza
Gdy usiłuje się samemu przezwyciężać trudności
Niech to będzie nawet marne wołanie

2. UFNOŚĆ BEZRADNEJ OWCY
Dla Boga liczy się twój wysiłek i pragnienie
Poczucie, że czerpiesz wodę szklanką bez dna
Krocząc za Tą, która była przepaścią  bezradności i ufności
Żyć modlitwą ufającej owcy bezradnej

Część III 
Skrucha i Miłosierdzie

1. „PRZEPAŚĆ” GRZESZNOŚCI
Bóg usprawiedliwia skruszonego grzesznika,  a nie faryzeusza
Okradał Boga z należnej Mu chwały, by budować chwałę dla siebie
Wejrzał na Jej uniżenie
Jesteś tylko naczyniem
Jak modlić się „modlitwą celnika”
Maski faryzeusza
Uznaj, że nie umiesz stanąć przed Bogiem jak celnik
Modlitwa celnika w okresach oschłości

2. „PRZEPAŚĆ” UFNOŚCI
Dar Bożego dziecięctwa ofiarowany skruszonym grzesznikom
Przyjąć Miłość, która przebacza
Nieustannie powstawać ze względu na Miłość
Nie pytaj – dlaczego?
Zdradzasz, bo jeszcze nie uwierzyłeś w Miłość

3. „PRZEPAŚĆ” WDZIĘCZNOŚCI ZA DAR ODKUPIENIA
Niewłaściwy smutek i autentyczna skrucha
Gdy okazujemy skruchę, Pasterz kocha nas bardziej  aniżeli przed upadkiem
Krzyż – źródło Bożego przebaczenia
Bóg pragnie, aby nasze upadki rodziły skruchę i ufność
Zachować pogodę ducha nie tylko w obliczu zwycięstw, ale i upadków
Wdzięczność za łaskę zachowania od grzechów
Wiara w miłość Dobrego Pasterza to niezasłużony dar

4. „PRZEPAŚĆ” KENOZY ZBAWICIELA
Wpatrując się z wdzięcznością w krzyż – razem z Maryją
Adorując Miłość ukrzyżowaną naszymi grzechami
Otaczający świat woła o Miłości ukrzyżowanej

Część IV
Obumrzeć, aby przyjąć dar nowego życia

1. ABY POSIĄŚĆ PEŁNIĘ, TRZEBA OFIAROWAĆ WSZYSTKO
Podążać za Chrystusem drogą ofiarowania siebie
By posiąść Wszystko, trzeba utracić wszystko
Ze względu na Miłość odrzucić fałszywe miraże szczęścia
Jeżeli ziarno nie obumrze, zostanie tylko samo
Kiedy ziarno zaczyna pękać
Spójrz na proces obumierania oczyma wiary
Obumieranie drogą ku pełni
Wpatrzeni w Maryję

2. DAR OGOŁOCENIA ZE STAREGO CZŁOWIEKA
Miłość obecna w oczyszczającym cierpieniu
Gdy Bóg wyraża ci swoją miłość  „pocałunkiem” upokorzenia
Proces ogołacania króla Saula  jako wyraz miłości Boga
Miłość Boża odnaleziona w więzieniu
Jak patrzeć z wiarą na bolesne doświadczenia?
Pobyt w więzieniu jako łaska
Dar wolności odzyskany w więzieniu

Część V
Miłość owocem nowego życia

1. EWANGELICZNE DZIECI POSIĄDĄ KRÓLESTWO MIŁOŚCI
Patrzeć jak Bóg – z miłością
Ten trudny bliźni, który domaga się heroizmu miłości
Wystarczy ci łaski, by kochać
Patrząc na świat po Bożemu – za wzorem Maryi

2. KRÓLOWAĆ ZNACZY SŁUŻYĆ
Służyć na wzór „niewolnicy” Pańskiej
Nigdy nie przesłaniała Boga
Gotowość, by przekazać swe posługiwanie innym
Niewola przywiązania do pełnionych funkcji

3. TYLKO TEN, KTO DOZNAŁ MIŁOSIERDZIA, POTRAFI WSZYSTKO OFIAROWAĆ
Zbyt „doskonały”, by pójść za Chrystusem
Zacheusz – grzeszny, ale „szalony”
„Błogosławieni ubodzy w duchu” (Mt 5, 3)

4. ABY MIŁOWAĆ JAK CHRYSTUS – AŻ PO KRZYŻ
Nie możesz kochać, jeżeli nie obumrze w tobie stary człowiek
Trud miłości bezinteresownej
Ubogi w duchu sam z siebie nie potrafi kochać,  ale oczekuje wszystkiego od Boga
Miłość ofiarna kieruje się duchem, a nie literą

Słownik terminów używanych w materiałach formacyjnych RRN