Ruch Rodzin Nazaretańskich

W sobotę 2 grudnia odbył się doroczny ogólnopolski adwentowy dzień skupienia Ruchu Rodzin Nazaretańskich pod hasłem: Razem z Maryją oczekujemy na Odkupiciela, wieńczący rok jubileuszy Maryjnych i wprowadzający w nowy rok duszpasterski poświęcony Duchowi Świętemu. W skupieniu uczestniczyło ponad tysiąc osób – członków i sympatyków Ruchu z całej Polski. Centralnym punktem była Msza św., której przewodniczył bp Andrzej Siemieniewski, Delegat Konferencji Episkopatu Polski ds. RRN. Tematyką tegorocznego adwentowego dnia skupienia była modlitwa zawierzenia Matce Bożej – modlitwa „czterech przepaści” – ukazana w aspekcie otwierania się na wewnętrzne prowadzenie przez Ducha Świętego.

Zapraszamy do zapoznania się z relacją przygotowaną przez organizatorów oraz do obejrzenia zdjęć i wysłuchania homilii i konferencji:

Relacja z dnia skupienia:

Po raz kolejny w wigilię Adwentu przybyliśmy do Jasnogórskiej Matki, aby prosić o pomoc i opiekę w przeżywaniu radosnego czasu oczekiwania na przyjście Chrystusa. Było nas ponad tysiąc osób z kilkunastu diecezji. Organizacją dnia zajęła się w tym roku wspólnota RRN z diecezji rzeszowskiej. Już z samego rana zebraliśmy się w kaplicy św. Józefa, gdzie ks. Krzysztof Rusznica, Moderator RRN diecezji rzeszowskiej, witał kolejno przybywające grupy. Następnie odmówiliśmy tajemnice światła różańca świętego. Moderator Krajowy Ruchu, ks. Dariusz Kowalczyk w krótkich słowach wprowadził nas w modlitwę zawierzenia Miłosierdziu Bożemu za wstawiennictwem Matki Bożej prezentując specjalnie przygotowany na okazję pielgrzymki folderek opracowany na bazie Nowenny do Matki Bożej rozwiązującej węzły. Na każdy dzień zostały przygotowane krótkie rozważania kolejnych zdań Matki Bożej wypowiedzianych w Guadalupe do św. Juana Diego: „Mój mały, ukochany synu, niech się nie trwoży twoje serce…” Postawa zawierzenia św. Juana Diego wobec Matki Bożej jest dla nas wzorem „modlitwy czterech przepaści”, a proponowana nowenna ma nam pomóc przeżywać w tym duchu każdy dzień Adwentu.

Następnie ks. Stefan Czermiński, Moderator RRN archidiecezji katowickiej wygłosił konferencję na temat przepaści grzeszności i przepaści ufności. Każdy człowiek, mówił ks. Stefan, nosi w swoim duchowym wnętrzu pragnienia „rzucenia się w przepaść”, w nieskończoność. Jest w nas pierwiastek niezniszczalny, jednak możemy być świątynią Boga bądź szatana. Bóg, prowadząc nas, zapala na naszej drodze światła: to nabożeństwo do Maryi, Pismo św. i wspólnota. Maryja pilnuje, abyśmy na tej drodze nie wpadli w przepaść egocentryzmu i „czynności własnej”. Maryja jest pełna „przepastnej miłości” Boga, którą chce wypełnić „przepaść nędzy”, jaką jest człowiek. Św. Maksymilian Kolbe mówił, że do końca nie zna swej grzeszności. Musimy jednak „odbić się od dna”, odkryć tę naszą nędzę po to, aby wpaść w ramiona Matki, rzucić się w przepaść Jej miłości.

Drugą przepaścią jest „przepaść ufności”. Mała Tereska umiała wyciągać korzyść ze swoich upadków, bo uczyły ją pokory. Także w naszym życiu upadki powinny grać podobną rolę. Niech skłaniają nas tylko do tego, by rzucić się z ufnością, z „przepaścią ufności” w ramiona Miłosierdzia. Prośmy, aby Maryja sama ufała w nas i za nas.

Po przerwie, o godz. 10.30 rozpoczęła się Eucharystia, koncelebrowana przez ponad dwudziestu kapłanów pod przewodnictwem bp. Andrzeja Siemieniewskiego, Delegata KEP ds. RRN. W swojej homilii Ksiądz Biskup nawiązał do powieści C. S. Lewisa (autora słynnych Opowieści z Narni) pt. Powrót pielgrzyma. Opowiada ona o poszukiwaniu Boga przez dwóch pielgrzymów, którzy wyruszają w drogę ku wysokim, ośnieżonym szczytom. Początkowo idą o własnych siłach. Jednak po jakimś czasie napotykają przepaść nie do przebycia. To obraz ludzkiej ograniczoności, grzeszności, nieudolności. Gdy są zupełnie bezradni, ukazuje im się żeńska Postać – Matka Kościół. Schodzi z nimi w dół przepaści, gdzie płynie strumień. Tam muszą rzucić się w otchłań wody, wykonać „skok zaufania”, symbolizujący sakrament chrztu świętego, którego echem jest sakrament pokuty i nawrócenia. Pielgrzymi zdecydowali się skoczyć w pełnię mocy Bożego miłosierdzia. Na koniec Ksiądz Biskup wskazał na cztery adwentowe świece, zapalane w kolejne niedziele Adwentu, które są jak cztery przepaści życia duchowego. Niech naszym zadaniem będzie kolejne ich zapalanie, począwszy od naszej niedoskonałości i grzeszności, rozjaśnianej przez miłość Maryi. Po przerwie obiadowej zebraliśmy się ponownie w kaplicy św. Józefa. Ks. Dariusz Kowalczyk wygłosił konferencję o kolejnych dwóch przepaściach: wdzięczności i Odkupienia. Przypomniał słowa Księdza Biskupa, że naszym celem są ośnieżone szczyty. Św. Teresa od Dzieciątka Jezus, choć czuła się małym ptaszkiem, niezdolnym, by wzbić się na wyżyny, pragnęła, by sam Jezus, Boski Orzeł, zaniósł ją na swych skrzydłach ku słońcu Miłości. My korzystajmy z pomocy Jezusa, którą otrzymujemy w łaskach Odkupienia, zwłaszcza przez sakramenty: Eucharystię, spowiedź, sakrament małżeństwa i kapłaństwa, a także przez posługę rady duchowej.

Maryja przynosi św. Elżbiecie Bożą radość, której źródłem jest Jezus ukryty pod Jej sercem. Tę radość, często niewidoczną dla ludzkiego oka, może przynieść tylko Duch Święty, którego Maryja jest Przybytkiem. Mimo naszej grzeszności Maryja już teraz widzi nasze dusze oczyszczone i uświęcone Krwią Jezusa. Jak glina poddana rękom garncarza nasze serca mają być poddane Duchowi Świętemu. Działa On w naszym życiu wewnętrznie (poprzez natchnienia) lub zewnętrznie (przez ludzi, którzy są Jego narzędziem). Jeśli On nas woła, trzeba za Nim pójść natychmiast. Gdy ociągamy się wybierając „czynność własną” możemy zmarnować wielkie łaski.

Aby zanurzać się nieustannie w przepaści Odkupienia, aby zaprzeć się własnej woli, musimy trwać w postawie „żebraka ewangelicznego”: Potrzebuję Cię, Panie, bo sam z siebie nic nie mam i nic nie mogę. Otwieramy się wtedy na działanie Ducha Świętego i Maryi. Duch Święty działa tylko w wolności serca. Ważna jest decyzja, aby pozwolić prowadzić się Duchowi Świętemu przez posługę rady duchowej. Może to być pomoc spowiednika lub kierownika duchowego. Czasem słuchając np. kazania otrzymujemy znak, dzięki któremu poznajemy, że możemy komuś zaufać, że to Bóg go do nas posyła.

Po konferencji adorowaliśmy Jezusa w Najświętszym Sakramencie. Modliliśmy się koronką do Bożego Miłosierdzia i śpiewem. Adorację zakończyły dzieci, które przyniosły zapalone lampiony. Cały czas towarzyszyły nam piękne pieśni w wykonaniu scholi z par. Świętej Rodziny w Rzeszowie.

Około godz. 16.00 miało miejsce błogosławieństwo końcowe i rozesłanie. Bogu niech będą dzięki!

Zapraszamy do obejrzenia fotorelacji

Zdjęcia udostępnił Jan Cichon. Dziękujemy.