Ruch Rodzin Nazaretańskich

W dniu 27 października 2018 r. w Białymstoku odbyło się sympozjum naukowe Świadek Miłosierdzia ks. prof. Tadeusz Dajczer (1931 - 2009). Sympozjum zorganizowane zostało przez Wydział Teologiczny i Wydział Filozofii Chrześcijańskiej Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie, Katedrę Teologii Katolickiej Uniwersytetu w Białymstoku i Ruch Rodzin Nazaretańskich Archidiecezji Białostockiej. Patronat honorowy nad wydarzeniem objęły: Komitet Nauk Teologicznych PAN, Komitet ds. Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi Rady ds. Dialogu Religijnego Konferencji Episkopatu Polski, Towarzystwo Uniwersyteckie „Fides et Ratio”, Stowarzyszenie Psychologii Pastoralnej.

Sympozjum rozpoczęła Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem Arcybiskupa Białostockiego Tadeusza Wojdy. Następnie uczestnicy sympozjum przeszli do Centrum Wystawienniczo-Konferencyjnego Archidiecezji Białostockiej, gdzie wzięli udział w obradach podzielonych na trzy części: „I. Wokół Rozważań o wierze”, „II. Wokół Miłosierdzia Bożego”, „III. Panel Świadectwa łaski”.

Sympozjum towarzyszyła wystawa prezentująca dorobek ks. Tadeusza Dajczera (książkę „Rozważania o wierze” i serię książek eucharystycznych) oraz historię i współczesność Ruchu Rodzin Nazaretańskich Arch. Białostockiej. Zapraszamy do zapoznania się z relacją z sympozjum, wysłuchania nagrań z prelekcji oraz obejrzenia zdjęć z sympozjum i z wystawy.

Sympozjum rozpoczęła Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem J. E. Abp. dr. Tadeusza Wojdy z udziałem zaproszonych gości i uczestników sympozjum. W słowie wstępnym Metropolita Białostocki zauważył, że Ruch Rodzin Nazaretańskich liczy sobie obecnie 33 lata – to wiek, w którym Chrystus głosił Dobrą Nowinę. Arcypasterz życzył, abyśmy jako wspólnota w Kościele nosili w sercu pragnienie nieustannego wychodzenia ku drugiemu człowiekowi, by nasze działanie było oparte na zasłuchaniu się w głos Świętej Rodziny z Nazaretu. Mamy się stawać apostołami miłosierdzia. My, członkowie Ruchu jesteśmy zobowiązani do dawania świadectwa, „bo świadectwo to coś, co ukazuje autentyczność naszego życia”. Z kolei w sali obrad, podczas otwarcia sympozjum, Ksiądz Arcybiskup zaznaczył, że ks. prof. Tadeusz Dajczer „dotknął tego największego przymiotu Boga jakim jest Miłosierdzie Boże”.

W pierwszym wykładzie (prezentowanym w formie nagrania wideo) ks. dr Bolesław Szewc mówił o „Rozważaniach o wierze” jako zapowiedzi nowego paradygmatu teologicznego. „Rozważania” są pozycją nie tylko prowadzącą czytelnika drogami życia wewnętrznego, ale również będącą przedmiotem refleksji naukowej.

Z kolei ks. prof. dr hab. Leonard Fic (UKSW) poruszył zagadnienie chrystocentrycznego wymiaru wiary w pismach ks. Dajczera. Wiara jest dla ks. Dajczera widzeniem świata w sposób nadprzyrodzony i dopiero wtedy staje się owocna, jeśli przyjmiemy ją jako dar łaski, ale zawsze w łączności z ciężką pracą nad sobą. Ta współpraca z łaską jest powierzeniem swojego życia Chrystusowi, poddaniem się Jego działaniu. Wiara nadaje naszemu postrzeganiu życia inny sens. Człowiek staje się chrześcijaninem wówczas, kiedy zaczyna go zdumiewać miłość Boga – jak mówi ks. Tadeusz Dajczer.

W wykładzie „Kościół jako wspólnota wiary” ks. prof. UwB dr hab. Andrzej Proniewski (Rektor Archidiecezjalnego Wyższego Seminarium Duchownego w Białymstoku) mówił o Kościele jako mistycznym Ciele Chrystusa. Miłość Eucharystyczna rodzi świętych, gdyż rozwój wiary i rozwój świętości warunkuje Eucharystia. Prelegent podkreślił, że ks. prof. Tadeusz Dajczer wydobywa aspekt duchowego macierzyństwa, które jest owocem wiary Kościoła i Maryi, gdyż Maryja nas uprzedza w pielgrzymce wiary.

Maryjny aspekt życia i nauczania ks. Tadeusza ukazał swoim wystąpieniem prof. dr hab. Eugeniusz Sakowicz (UKSW). Przewodniczką na drodze życia autora „Rozważań o wierze” była Matka Boża z La Salette. W czasie rekolekcji odprawianych na Jasnej Górze w sierpniu 1957 r. zapisał on swoim duchowym notatniku: „Uprościć swoje życie wewnętrzne, sprowadzić je do patrzenia w oczy Maryi i w tych oczach czytać wszystko. Poza tymi oczyma nie ma nic ważnego. Oczy te zalane łzami przez nas, przeze mnie… Czynić wszystko, by te oczy nie płakały nad światem i nade mną”. I tym się kierował w swoim życiu. Jej oddawał swoje fizyczne i duchowe cierpienia.

Pani lek. med. Justyna Anna Piłasiewicz (Katolickie Stowarzyszenie Lekarzy Polskich), psychiatra, poruszyła zagadnienie dojrzałości osobowej i samorealizacji w pismach ks. Dajczera na tle kryteriów współczesnej psychologii humanistycznej.

Bp dr hab. Henryk Ciereszko, biskup pomocniczy Arch. Białostockiej, zanalizował dorobek ks. Dajczera na tle nauki o Miłosierdziu Bożym w duchowości chrześcijańskiej.

O ks. Dajczerze jako nauczycielu drogi zawierzenia Bożemu Miłosierdziu mówił Moderator Krajowy RRN, ks. dr Dariusz Kowalczyk. Jest to droga, której celem jest świętość i apostolstwo. Drogę tę ks. Dajczer ukazywał w symbolice „czterech przepaści”: grzeszności, ufności (pierwsza zawsze w kontekście drugiej), wdzięczności i świadomości kenozy. Wskazywał on, że świętości nie da się zdobyć o własnych siłach, ale jest ona darem Ducha Świętego, który powołuje nas do służby Kościołowi. Apostolstwo jest ukazywaniem w mocy Ducha Miłosierdzia Bożego przez tych, którzy sami go pierwsi doświadczyli.

W części panelowej głos zabrali penitenci ks. prof. Tadeusza Dajczera i świadkowie jego duchowego oddziaływania.

Ks. Stanisław Gancarek (Moderator RRN Arch. Częstochowskiej) był penitentem ks. Tadeusza przez kilkanaście lat. Ks. Tadeusz zrodził go, już jako kapłana, przede wszystkim na płaszczyźnie wiary. W sposób niezwykle delikatny i z wielką miłością potrafił ukazać, nie mówiąc wprost, grzeszność penitenta. Wskazywał, że wszystkie życiowe doświadczenia są objęte troską Bożej Opatrzności i uczył stałego dialogu z Bogiem.

Ks. dr Dariusz Grelecki (Wicemoderator RRN Arch. Białostockiej) doświadczył w spotkaniach z ks. Tadeuszem „Kościoła, którego się szuka”. Ojciec Tadeusz był uosobieniem takiego Kościoła, gdyż potrafił dać duchowość, ukazywał głębię. Dawał to, czego nigdzie indziej nie można było znaleźć. „Wywarł on największy wpływ na moje życie, spowodował, że spowiadam regularnie sporą grupę penitentów”. Podjęcie takiej posługi jest trudem, który znacząco wpływa na rytm dnia a nieraz nocy. Penitentom, którzy to sobie uświadamiali i czuli się z tego powodu skrępowani, ks. Dariusz wyjaśniał: „zabieracie mi czas gorszy, żeby mi dać czas lepszy” – którym jest dla kapłana posługa sakramentalna.

O duchowym wpływie ks. Dajczera na swoje życie mówili także Animatorzy Diecezjalni RRN Arch. Białostockiej, Ewa i Wiesław Szczepaniak, oraz o. dr Ashenafi Yonas Abebe z Etiopii ze zgromadzenia MB Pocieszenia (Consolata).

Świadectwa podsumował bp Henryk Ciereszko, przytaczając osobiste wspomnienia i dzieląc się spostrzeżeniami na temat różnych aspektów drogi duchowej prezentowanej w pismach ks. Dajczera i wcielanej w praktyce życia. Na zakończenie udzielił wszystkim pasterskiego błogosławieństwa.

Jesteśmy wdzięczni wszystkim organizatorom sympozjum:

• ze strony Wydziałów Teologicznego i Filozofii Chrześcijańskiej UKSW, zwłaszcza panu prof. Eugeniuszowi Sakowiczowi i pani dr. hab. Wandzie Zagórskiej;
• ze strony Katedry Teologii Katolickiej Uniwersytetu w Białymstoku, zwłaszcza Księdzu Rektorowi prof. UwB dr. hab. Andrzejowi Proniewskiemu;
• całej wspólnocie Ruchu Rodzin Nazaretańskich Arch. Białostockiej wraz z animatorami, która z wielkim zaangażowaniem włączyła się w przygotowania pod opieką ks. Dariusza Greleckiego.

Dziękujemy także prelegentom i gościom z Arcybiskupem Tadeuszem Wojdą i Biskupem Henrykiem Ciereszko na czele. Był to dla nas wszystkich czas pięknych duchowych przeżyć i okazja do zgłębienia kolejnych aspektów spuścizny ks. Tadeusza Dajczera, założyciela naszego Ruchu.

(na podstawie materiału opracowanego przez Grażynę Pawłowską)

Nagrania:

Zdjęcia z Mszy św. w katedrze i sympozjum:

Zdjęcia z wystawy okolicznościowej (ekspozycja poświęcona Ruchowi Rodzin Nazaretańskich Archidiecezji Białostockiej):

Jednym z owoców posługi pasterskiej ks. profesora Tadeusza Dajczera jest wspólnota Ruchu Rodzin Nazaretańskich.
Ta część wystawy przedstawia RRN zarówno dzisiaj jak i w 25-letniej historii.
Znajdziemy w niej opis charyzmatu, zdjęcia z rekolekcji, pielgrzymek, dni skupienia, spływów kajakowych, wypraw rowerowych i wielu innych inicjatyw powstałych we wspólnocie.
Część wystawy stanowią eksponaty znajdujące się w gablotach.
Są one świadectwem dynamiki wspólnoty RRN w jego historii.

Relacja z sympozjum jest także dostępna na stronie Archidiecezji Białostockiej

Więcej materiałów można znaleźć na stronie Ruchu Rodzin Nazaretańskich Arch. Białostockiej