Wrocławska wspólnota Ruchu Rodzin Nazaretańskich poniosła kolejną wielką stratę. W dniu 24 kwietnia 2023 r. odszedł do Pana Zygmunt Maziarz – osoba, która odegrała niezwykle ważną i kreatywną  rolę w ponad trzydziestoletniej historii Ruchu w Archidiecezji Wrocławskiej. Można chyba powiedzieć, że to nie Zygmunt trafił do Ruchu Rodzin Nazaretańskich, ale to raczej Ruch odnalazł w Zygmuncie, Bożego szaleńca, który całkowicie się mu poświęcił i nieustannie  zabiegał o jego rozwój zarówno w sferze formacyjnej jak i organizacyjnej. Zygmunt posiadał niezwykle głęboką sferę życia duchowego, a dzięki pokorze i ufności całkowicie zawierzył swoje życie Maryi.  Jak sam wspominał w publikacji poświęconej historii naszego Ruchu „Chodź i zobacz” - dzięki spowiedziom i rozmowom z pierwszym spowiednikiem – ks. Andrzejem Buczelem, Matka Boża stała się dla niego jego miłością, przewodniczką i pocieszycielką na całe życie.

Zygmunta zapamiętamy jako niezwykle serdecznego człowieka, gotowego poświęcić swój czas do pomocy innym, zwłaszcza tym zagubionym życiowo, przeżywającym duchowe rozterki lub wątpliwości. Dla nich wszystkich miał jednakową radę – módl się, zaufaj Panu Bogu i nie trać nadziei, gdyż Maryja zawsze będzie ci towarzyszyć.  Jako doradca duchowy odbył mnóstwo spotkań i rozmów, dzięki którym wiele osób skorzystało z Jego rad i do dziś zachowuje je w sercu i życzliwej pamięci.

Zapamiętamy Go również jako oddanego animatora diecezjalnego i świetnego organizatora. To  dzięki Jego staraniom, niezliczonym podróżom oraz współpracy z księżmi z różnych części Polski,  Ruch Rodzin Nazaretańskich został oficjalnie ustanowiony  w Archidiecezji Wrocławskiej stosownym dekretem ks. Kardynała Henryka Gulbinowicza. To także dzięki jego oddaniu i aktywności organizowane były regularne dni skupienia  z udziałem ks. Stefana Czermińskiego, który przyjeżdżał do nas z Katowic.

Zygmunt stale mobilizował nas do modlitwy i nieustannie zabiegał o powołanie księdza moderatora w Archidiecezji Wrocławskiej, które to starania w końcu przyniosły oczekiwany efekt. To także  Jego inicjatywie zawdzięczamy zainaugurowaną  w 2008 r. tradycję spotkań opłatkowych  z udziałem ks. Biskupa Andrzeja Siemieniewskiego, który dwa  lata później podjął, trwającą do dziś,  misję delegata Episkopatu Polski ds. Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Do tych wszystkich twórczych działań na rzecz Ruchu, w których zawsze wspierała go żona Grażyna, angażował wiele modlitwy oraz postawę ufności i zawierzenia.

Kiedy postępująca choroba uniemożliwiła mu wypełnianie roli animatora, Zygmunt nadal był duchowo zaangażowany we wszystkie wydarzenia naszej Wspólnoty. Pomimo słabości wywołanej nieuleczalną chorobą zachowywał pogodę ducha i niezachwianą ufność w Boże Miłosierdzie.  Jego postawa w obliczu trwałego cierpienia była dla nas wszystkich wielką lekcją pokory i wzorem zawierzenia Maryi, a zarazem inspiracją do spojrzenia na własne życie z perspektywy wiary. 

Tak naprawdę, drogi Zygmuncie, nadal pozostałeś dla nas animatorem, dając, poprzez świadectwo własnego życia, szczególny przykład wypełniania duchowych treści naszego Ruchu.

Twoje odejście - tak po ludzku - wywołuje w nas smutek i poczucie wielkiej straty. Ale kierując się duchowością Ruchu Rodzin Nazaretańskich ufamy, że Maryja już przyjęła Cię się w Swoje ramiona, by zaprowadzić przed oblicze Jezusa.

Drogi Zygmuncie, z wielką wdzięcznością dziękujemy Panu Bogu za dar Twojego życia i wspólnego poszukiwania naszej drogi do świętości. Na zawsze pozostaniesz w naszej modlitwie i życzliwej pamięci.

Wieczne odpoczywanie racz Mu dać Panie………….