Ruch Rodzin Nazaretańskich

Tegoroczna inauguracja roku formacyjnego wspólnoty Ruchu Rodzin Nazaretańskich odbyła się 30 września w Sanktuarium Matki Bożej Kębelskiej w Wąwolnicy, w archidiecezji lubelskiej. Jest to jedno z najstarszych sanktuariów Maryjnych w Polsce. Jego historia sięga XIII wieku – od tego czasu miejsce to słynie łaskami i cudami. Myślą przewodnią pielgrzymki były słowa: „Z Maryją wypraszamy Miłosierdzie dla nas i całego świata”. W spotkaniu wzięło udział ok. 650 osób, w tym niemal dwudziestu kapłanów.

Zapraszamy do zapoznania się z relacją przygotowaną przez członków wspólnoty RRN z archidiecezji lubelskiej oraz obejrzenia zdjęć.

Na wstępie Kustosz Sanktuarium, ksiądz kanonik Jerzy Ważny zarysował historię sanktuarium, mówił o cudach, które dokonują się w sercach, duszach i ciałach ludzi nawiedzających to miejsce. Następnie mogliśmy usłyszeć świadectwo jednego z członków naszej wspólnoty dotyczące uzdrowienia z choroby nowotworowej za przyczyną Matki Bożej Kębelskiej, które miało miejsce dziesięć lat temu.

Konferencję wygłosił Moderator Krajowy RRN – ksiądz Dariusz Kowalczyk. Na początku zachęcił, aby uświadomić sobie rangę tego miejsca, że Matka Boża jest z nami obecna i działa z wielką mocą, chce otwierać nasze serca na działanie Bożych łask. Musimy się na to wszystko otworzyć i odczytywać wydarzenia w świetle wiary. W tym kontekście wspomniał swoją podróż na rekolekcje letnie wspólnoty RRN archidiecezji lubelskiej, podczas której przydarzyła mu się poważna awaria auta w ulewnym deszczu, niedaleko od kębelskiego sanktuarium. Takie wydarzenia niejako przymuszają, aby patrzeć na nie oczyma wiary. Trudne rzeczy są potrzebne, wiara się kształtuje przez próby, pustynię, ciemność. Koronacja Matki Bożej Kębelskiej w 1976 r. odbywała się w strugach deszczu, ludzie stali w błocie. Tam, gdzie się dokonują dzieła Boże, muszą być niedogodności, trudy – gdyż to właśnie przez nie Bóg kształtuje w nas szaleństwo wiary i ufności. Gdy zapraszamy Maryję do spotykających nas wydarzeń, także tych trudnych, zaskakujących, niezaplanowanych, rodzi się komunia życia z Nią – i wówczas Ona zaczyna niejako żyć w nas i działać przez nas. Tę postawę wobec Maryi można określić mianem modlitwy zawierzenia lub modlitwy czterech „przepaści”, na którą składają się: 1. uznanie „przepaści” słabości i grzeszności, 2. zdobycie się na „przepaść” ufności, 3. a następnie na „przepaść” wdzięczności, 4. świadomość „przepaści” odkupieńczej kenozy Zbawiciela. Powyższe etapy modlitwy Ksiądz Moderator przybliżył nam na przykładzie życia św. Juana Diego i jego spotkań z Maryją. Zachęcił nas, żebyśmy w tym szczególnym miejscu prosili Maryję o łaskę posłuszeństwa Jezusowi, abyśmy dali się przekonać, jak bardzo nas kocha, troszczy się o nas, i że nas słabych pragnie użyć jako narzędzie w swoim dziele odnowy świata i Kościoła. Matka Boże pragnie przez nas docierać zwłaszcza do osób, które utraciły wiarę lub wręcz odeszły od Kościoła i Bożych przykazań. Nierzadko są to ludzie młodzi, członkowie naszych rodzin.

Centralnym punktem uroczystości była Eucharystia, której przewodniczył Biskup Sufragan Archidiecezji Lubelskiej Józef Wróbel. W homilii Ksiądz Biskup przytoczył współczesne dane statystyczne obrazujące kruchość małżeństwa i rodziny a także kryzys Kościoła. Zauważył, że coraz mniej osób ceni małżeństwo i rodzinę. Ważniejsza jest przyjaźń i doświadczenie emocjonalne. W dużych miastach co drugie małżeństwo rozpada się. Młodzi ludzie występują z Kościoła. Ta rzeczywistość boli, ale jest dla nas wielkim wezwaniem, abyśmy nie pozostali obojętni. Ksiądz Biskup wspomniał także bardzo bliską naszej wspólnocie osobę św. Teresy od Dzieciątka Jezus, której 126. rocznica śmierci przypadała dokładnie w dniu inauguracji. Na zakończenie Eucharystii wspólnie odnowiliśmy zawierzenie Matce Bożej według tekstu ułożonego przez bł. kardynała Sterana Wyszyńskiego. Po Mszy świętej mieliśmy możliwość modlitwy indywidualnej i odnowienia osobistego aktu oddania w kaplicy Cudownej Figury Matki Bożej Kębelskiej. Ważnym punktem programu był wspólny posiłek i możliwość spotkania znajomych z odległych rejonów Polski.

Nasze spotkanie inauguracyjne zakończyła adoracja Najświętszego Sakramentu poprowadzona przez księdza Stefana Czermińskiego, moderatora RRN z Katowic, podczas której razem ze św. Janem Apostołem stanęliśmy duchowo pod krzyżem, starając się dostrzegać w „przepaści” naszej słabości i grzeszności szansę zbliżenia się do Maryi. Z ufnością zwracaliśmy się do naszej ukochanej Matki, aby odnowiła w nas i pogłębiła komunię życia ze sobą. Naszą ufność pragnęliśmy przekształcić we wdzięczność, dlatego z góry dziękowaliśmy Maryi za to, że to Ona sama niejako w nas działa: żyje Ewangelią, pełni wolę Bożą... Wiemy, że komunia życia z Maryją to jednocześnie komunia życia z Chrystusem, który swoją męką i śmiercią dokonuje odkupienia wszystkich ludzi. W modlitewnym skupieniu rozważaliśmy prawdę o tym, że Chrystus, jednocząc się z nami, bierze na siebie również udrękę, jaka wiąże się z dźwiganiem konsekwencji naszych grzechów, doświadczając przepaści kenozy. Na zakończenie adoracji odmówiliśmy wspólnie koronkę do Bożego Miłosierdzia, przywołując w komunii z Maryją Miłosierdzie dla nas i całego świata. Na rozesłanie otrzymaliśmy błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem.

Wyjeżdżaliśmy z Wąwolnicy umocnieni wspólnotową modlitwą, żywym doświadczeniem obecności i opieki Matki Bożej, darem Eucharystii oraz radością spotkania z braćmi i siostrami.