Potępiony przez Magisterium Kościoła Pelagiusz (IV/V w.) „utrzymywał, że człowiek, opierając się na naturalnej sile swojej wolnej woli, bez koniecznej pomocy łaski Bożej, może prowadzić życie moralnie dobre”[1]. Zob. → słabość duchowa.

[1] KKK 406.