Błędny pogląd, którego głównym propagatorem był hiszpański kapłan Michał Molinos († 1696) głoszący, że „człowiek – z natury swej doskonały i dobry – dążąc do zjednoczenia z Bogiem, nie powinien podejmować żadnych działań ascetycznych i pracy nad sobą, lecz biernie poddać się działaniu łaski. W ten sposób, nie przeszkadzając działaniu Bożemu, osiąga stan całkowitego spokoju ducha i doskonałość w stopniu mistycznym, polegającą na zanurzeniu się w czystej miłości Boga i zupełnym zanegowaniu własnej podmiotowości”[1]. Kwietyzm rozwinął się w środowisku intelektualistów francuskich, m.in. pod wpływem wielkiego kaznodziei Paryża, ks. Fénelona († 1715). W 1699 r. kwietyzm został potępiony przez papieża Innocentego XII[2].

[1] Ks. Marek Chmielewski, Vademecum duchowości katolickiej. 101 pytań o życie duchowe, Lublin 2004, s. 33.
[2] Por. tamże, s. 33n.