DAR, KTÓRY ZOBOWIĄZUJE

Słowo podziękowania dla ks. Tadeusza Dajczera
od członków Ruchu Rodzin Nazaretańskich

Czynem i słowem czcij ojca swego,
aby spoczęło na tobie jego błogosławieństwo
(Syr 4, 8)

Obchodząc jubileusz 30-lecia powstania Ruchu Rodzin Nazaretańskich kierujemy pełne wdzięczności spojrzenie na jego głównego założyciela, ks. Tadeusza Dajczera (1931-2009). Jako swoim narzędziem posłużył się nim Duch Święty, aby przekazać dary, które ukształtowały nowy ruch – środowisko wiary będące odpowiedzią Opatrzności na szczególną sytuację duchową współczesnych czasów. Lata 1985-1990, w których rodził się Ruch, to schyłek komunizmu w Polsce i nadejście nowej epoki. Jednak sytuacja Kościoła wcale nie okazała się przez to o wiele łatwiejsza, tak jak można by się tego spodziewać, a zagrożenia dla wiary niemniejsze, lecz jedynie bardziej zakamuflowane. Po latach represji Kościół w Polsce musiał stawić czoła nowej postaci laicyzacji, z powodu której już wiele lat wcześniej zaczęły pustoszeć świątynie na Zachodzie.

Dary, których Duch Święty udzielił przez ks. Tadeusza i powołane przez niego środowisko, są dobrem całego Kościoła, w Polsce i na świecie. Te dary rozwijają się po dziś dzień w jego łonie, pod opieką i rozeznaniem Pasterzy. I będą rozwijać się dalej, zataczając coraz szersze kręgi, pod warunkiem, że ci, których Duch Święty wezwał na drogę naśladowania Świętej Rodziny z Nazaretu, zechcą nią podążać i nieustannie wzrastać w świętości. Jest to droga umiłowania małości i posłuszeństwa na wzór Jezusa; droga czułej, dziecięcej zażyłości z Maryją, Matką Pana, której ramiona chcą nas nieustannie obejmować nawet w najdrobniejszych sprawach; i w końcu droga powierzenia się duchowej, czasem wymagającej opiece ojcowskiej, na podobieństwo Jezusa poddanego św. Józefowi.

Książka „Rozważania o wierze” powstała w dużej mierze na bazie konferencji, które ks. Tadeusz Dajczer głosił do pierwszej wspólnoty Ruchu. Ci, którzy go znali osobiście, czytają ją ze wzruszeniem, przypominając sobie duchowe wskazówki otrzymane w konfesjonale czy podczas spotkań. Można ją wręcz nazwać podręcznikiem podstaw duchowości Ruchu, służącym od lat jego członkom w kilkudziesięciu krajach. Przez długi czas ks. Tadeusz prowadził osobiście jako kierownik duchowy kilkaset osób, najpierw rodziny a później kapłanów. Nie szczędził siebie, ofiarując czas i zdrowie, nawet w nocy. Był zawsze otwarty na tych, którzy przybywali niekiedy z bardzo daleka, wręcz z innych kontynentów. Tego ducha przekazał swoim następcom, tworząc z Bożej inspiracji zalążek szkoły kierownictwa duchowego.

W roku jubileuszu 30-lecia Ruchu pragniemy wyrazić wdzięczność ks. Tadeuszowi Dajczerowi, naszemu duchowemu ojcu, za wszelkie dobro, które otrzymaliśmy dzięki jego życiu wiary, modlitwy oraz ofiarnej służby, pełnej wyrzeczeń i poświęcenia. A wszystko to, co ks. Tadeusz zwykł nazywać „największą łaską, łaską słabości”, co mogło być następstwem upływu lat, ubytku sił, czy nieuniknionych ograniczeń ludzkiej kondycji, ogarniamy ufną modlitwą polecając Bożemu miłosierdziu. „Tak zwani porządni, dorośli są nieprzenikliwi dla łaski” (Rozdz.4, „Błogosławieni ubodzy w duchu”).


członkowie

Ruchu Rodzin Nazaretańskich