Książka „Rozważania o wierze”, przetłumaczona na wiele języków, spotkała się z zainteresowaniem w ponad trzydziestu krajach na wszystkich kontynentach. Została opatrzona życzliwymi przedmowami Pasterzy Kościoła z całego świata.

Słowo, które trafia do serca

Współcześni ludzie nie dają się zadowolić pouczającymi abstraktami o tajemnicach wiary. Oni chcą wiedzieć, jak można doświadczać wyznawanej wiary pośrodku życia. Oto wyzwanie dla nauczycieli wiary – wyzwanie, które Autor podjął bez większych trudności. Nie ma żadnej wątpliwości, że mówi z żywego doświadczenia; dlatego jego słowa docierają do czytelnika.

prof. Wilfrid Stinissen OCD (wstęp do wyd. norweskiego)

Mamy przed sobą cenną książkę. Słowo „cenna” nie oznacza, że kosztuje ona dużo pieniędzy. To słowo oznacza bogactwo wewnętrzne, którym autor dzieli się na tych stronach ze swoimi czytelnikami.
Nie jest to książka do przeczytania jednym tchem. Trzeba raczej smakować każdą stronę, konfrontując ją z własnym wnętrzem. Czytanie – a raczej medytacja – kolejnych rozdziałów, stron, a nawet pojedynczych zdań tej książki niesie wewnętrzne bogactwo. (…)
Tej książki nie należy streszczać. Każda jej stronica to nowa, otwierająca się przed nami perspektywa. A gdy już dotrzesz do końca – masz ochotę wrócić do pierwszej strony i zacząć lekturę od nowa. Zwłaszcza jeżeli będziesz ją czytać – tak jak mnie się to zdarzyło – z ołówkiem w ręku, podkreślając myśli, w których odnajdujesz samego siebie. Zrobisz dobrze czytając ją jeszcze raz! To tak, jakbyś powtarzając długą podróż, wypełnioną wspaniałymi widokami, siadł wreszcie na kamieniu lub na trawie i kontemplował spokojnie to, co już kiedyś widziałeś. (…)
Mam nadzieje, że każdy, kto przeczyta tę książkę poczuje – tak jak ja – potrzebę powrotu na jej pierwsze strony. Nie jest przecież ważne, aby wiele przeczytać. Najważniejsze, by trafić na książki, które naprawdę warte są poznania. Ta jest jedną z nich.

J.E. Manuel de Almeida Trinidade, Bp Aveiro (Portugalia)

Ksiądz Tadeusz posiada ten szczególny dar będący umiejętnością podawania głębokich teologicznych przemyśleń w słowach łatwo zrozumiałych.

J.E. Christopher Jones, Bp Elfin (Irlandia)

Przyjemnością jest znaleźć autora takiego jak ks. Tadeusz Dajczer, łączącego porywające i świeże spojrzenie na wiele aspektów wiary z doświadczeniem tego, co przeżywamy w swoim życiu. (…)
Książka (...) łatwa w czytaniu, zrozumiała, jednocześnie opiera się na ściśle ortodoksyjnej teologii, wyłożonej z prostotą i kryształową przejrzystością.
Cieszę się z ukazania się jej w Nowej Zelandii i polecam ją wszystkim, którzy poszukują głębszego rozumienia wiary w jej znaczeniu teologicznym, oraz wzbogacenia ich wiary osobistej.

J.E. Patrick Dunn, Bp Auckland (Nowa Zelandia)

Pomoc, którą te stronice oferują, nie jest ani nie zamierza być pomocą, jaką oferuje studium czy traktat teologiczny – Autor nawiązuje z czytelnikiem bezpośredni i łatwo udzielający się dialog. Jest to książka, która rodzi się z życia i drogą doświadczenia do życia prowadzi; jest wyraźnie owocem mocnego doświadczenia Boga, a także szczególnej znajomości serca człowieka i jego najgłębszych dynamizmów. Dlatego wydaje się nam, że tekst ten potrafi wzbudzić pragnienie przygody chrześcijańskiej, wzbogacać je w drodze i wzrastaniu, skłonić tego, kto poznał dar Boży, by zarażał innych, promieniując poprzez zaangażowanie całego życia pięknem tego daru. Jest to książka, która wzbogaca naszą modlitwę i medytację, i którą można dać innym, aby dzielić z nimi radość wiary, służbę miłości, drogę we wspólnej nadziei, która nie zawodzi.

Ks. prof. Bruno Forte, obecnie Abp Chieti-Vasto (Włochy)

Z całego serca życzę, aby książka autorstwa ks. Tadeusza Dajczera – jako świadectwo osobistego przeżywania wiary, pragnienia i poszukiwania, a także szczęścia, jakim może obdarzyć człowieka jedynie Bóg – przynosiła owoce, stając się dla wielu pomocą w dojrzewaniu do pełni życia z Bogiem. Niech nadal dociera do chrześcijan i do niewierzących na całym świecie, kontynuując swoiste dzieje przemiany ludzkich serc i budzenia ducha. Niech też pomaga rozumieć drogi, którymi prowadzi nas Bóg, pojmować Jego zamysły i wypełniać odczytywaną wolę.

Kard. Józef Glemp, Abp Warszawski, Prymas Polski

Mądrość kierownictwa duchowego

Urodzony w Polsce, ks. Tadeusz jest cenionym naukowcem w swojej dziedzinie, mającym za sobą ponad trzydzieści lat praktyki kierownictwa duchowego. Jego książka, opublikowana najpierw po polsku, a następnie przetłumaczona na wiele języków, jest świadectwem nabytej przez lata mądrości. 

J.E. Patrick Dunn, Bp Auckland (Nowa Zelandia)

Sam Autor nie wymaga prezentacji, gdyż pozwala nam poznać się w trakcie lektury książki – tym lepiej, im dłużej ją czytamy. Ksiądz Tadeusz Dajczer jest profesorem na Wydziale Teologicznym ATK w Warszawie. Jego kapłaństwo dojrzewało w trakcie wieloletniej pracy duszpasterskiej. Prezentowane tu rozważania rodziły się jednak przede wszystkim w związku z jego funkcją doświadczonego kierownika duchowego i założyciela ruchu kościelnego, który zorientowany jest w sposób szczególny na głęboką duchową odnowę rodzin.

Ks. Humberto Vargas Rivera, Wikariusz Biskupi ds. świeckich, Puebla (Meksyk)

Książka ks. Tadeusza Dajczera stanowi owoc głębokiego życia wewnętrznego. Swoje doświadczenie zanosi on innym jako kierownik duchowy, jako świadek  rzeczywistości duchowych, a nie jako kaznodzieja lub wykładowca. Ta książka jest świadectwem osoby, która osiągnęła głęboki pokój w pełnym oddaniu się Bożej miłości

E. Valter Župan, Bp Krk, Przewodniczący Rady Episkopatu Chorwacji ds. Rodziny

Książka jest przewodnikiem na drodze wiary. Autor zawarł w niej całe swoje doświadczenie, również to płynące z kierownictwa duchowego, któremu poświęca większą część swojego czasu. (…)

Programem Ruchu Rodzin Nazaretańskich jest świętość. Jezus pragnie, byśmy wszyscy uświadomili sobie potrzebę wejścia na drogę świętości i zrozumieli znaczenie kierownictwa duchowego, które pozwala uniknąć tak powszechnego dziś błądzenia. Z tego rodzi się szczególna dynamika ewangelizacji.

Ks. prof. René Laurentin, mariolog (Francja)

Do tej grupy cichych świadków życia duchowego należy ks. prof. Tadeusz Dajczer i jego książka pt. „Rozważania o wierze”, która pojawia się w bardzo dobrym czasie. Swoją tematyką dołącza ona do grona Bożych heroldów. Mówi o dążeniu do świętości, o odpowiadaniu na wezwania Ducha Świętego do przemiany życia i do nowej ewangelizacji. Ma się to odbywać i w Kościele, i w domu – poprzez życie na wzór Rodziny Nazaretańskiej.
Łatwo zauważyć, że dwa filary Kościoła – kapłaństwo i rodzina – tak mocno podkreślane w nauczaniu papieża Jana Pawła II, spotykają się tutaj razem w dążeniu do świętości, inspirowanym sakramentami i pogłębianym przez praktykę kierownictwa duchowego.
Wydawać się może, że świat dzisiejszy potrzebuje ponownego odkrycia praktyki kierownictwa duchowego – kierownictwa, które zawsze zajmowało poczesne miejsce pośród pereł skarbca chrześcijańskiej duchowości. To kierownictwo sprawia, że serce człowieka – podążającego drogą osobistej świętości przez kapłańską posługę kierownika duchowego – otrzymuje bezpośrednio zapewnienie Ducha Świętego, że zmierza prawdziwą drogą do Boga. To kierownictwo broni przed tak powszechnym dziś błądzeniem. (…)
Pragnąłbym, aby lektura tej książki na tej ziemi i w tym kraju, stała się dla czytelników zachętą do podążania za nigdy niegasnącymi światłami ewangelicznej duchowości. Dla kapłanów – okazją do odkrywania głębokiej radości dzielenia się życiem duchowym poprzez posługę kierownictwa duchowego wiernym. A dla wiernych – zachętą do poznawania Chrystusa i odnajdywania wspólnych związków ich rodzin z tą jedną Świętą Rodziną z Nazaretu.

Kard. Stephen Kim Sou-hwan, Abp Seulu (Korea Pd.)

Podręcznik wiary godny polecenia

Książka wzywa do uświadomienia sobie, czego dokonuje w nas wiara i do kontemplowania płynącego z Bożej miłości zamysłu Boga wobec nas. Opiera się ona na teologii życia wewnętrznego, która wiele czerpie z doktryny św. Jana od Krzyża, św. Teresy z Lisieux i św. Maksymiliana Kolbe. Osoby prowadzone przez księdza Tadeusza doświadczają za jej pośrednictwem jego duchowego promieniowania. (...)
W kontekście tylu szerzących się dziś dewiacji religijnych istotne i proste przesłanie księdza Tadeusza jest czystym źródłem, jest ono przesłaniem zgodnym z programem Jana Pawła II, ożywianym dziś nowym tchnieniem Ducha.

Ks. prof. René Laurentin, mariolog (Francja)

Można powiedzieć, że książka „Rozważania o wierze” jest znakomitym podręcznikiem dla nowej ewangelizacji. Czytelnik poznaje, że w najzwyklejszej, codziennej sytuacji może odkryć obecność Pana. (...) Dochodzi do wiarygodnego przekonania, że świętość osiąga się w zwykłym, codziennym życiu, że znajduje się ona rzeczywiście w zasięgu ręki.

E. Valter Župan, Bp Krk, Przewodniczący Rady Episkopatu Chorwacji ds. Rodziny

Wiara i życie w wierze jest czymś zupełnie różnym od życia bez wiary.
Wiara daje nam trwały grunt pod nogami i jasny cel  w życiu. (...) Wiara wyzwala człowieka prowadząc go do życia w prawdzie.
Lecz by wiara mogła być rzeczywistością przemieniającą nasze życie musimy przyzwolić na naszą formację i wychowanie w wierze, musimy przyjąć nauczanie i prowadzenie. – Książka ks. Tadeusza Dajczera stwarza nam taką właśnie możliwość. Z głęboką powagą, wielką znajomością rzeczy, posługując się prostym językiem, wskazuje nam Autor właściwą i bezpieczną drogę wiary.

prof. Wilfrid Stinissen OCD (wstęp do wyd. norweskiego)

Z niezwykłą radością powitałem przybywające z Ojczyzny Ojca Świętego „Rozważania o wierze” ks. Tadeusza Dajczera. (…)
Z wielką wrażliwością i intuicją, z troskliwą myślą o duchowych dążeniach i lękach współczesnego człowieka, autor pokazuje, jak wiara całkowicie przekształca życie człowieka, którego serce dąży do Boga. Akcentując siłę nawrócenia ks. Dajczer opisuje, nic nie ukrywając, wewnętrzną walkę, jaką prowadzić musi współczesny człowiek, aby mógł przyjąć istnienie osobowego i kochającego Boga.

J.E. Christo Projkow, egzarcha apostolski, Przew. Konf. Episkopatu Kościoła Katolickiego w Bułgarii

Ukazująca się książka jest bardzo aktualna – publikowana jakby w samą porę, by odpowiedzieć na ponawiane wciąż wezwanie Ducha Świętego do nowej ewangelizacji, w kontekście nowenny przygotowującej Jubileusz Dwutysiąclecia narodzin naszego Boskiego Odkupiciela. Jej tematyką jest wiara i, jak sam tytuł wskazuje, chodzi tu o rozważanie, o zgłębianie tajemnic wiary na drodze autentycznego rozmyślania, a nie teologicznej spekulacji; o miłosną kontemplację zarówno tego, czego dokonuje w nas wiara, jak i tego, czego w naszej pielgrzymce wiary oczekuje od nas Bóg. Jest ona jednocześnie wezwaniem i przewodnikiem na drodze do naszego pełnego zjednoczenia z Bogiem i Jego niewysłowioną tajemnicą. Skierowana jest do wszystkich, którzy są jakoś poruszeni którymś ze zbijających z tropu wyrzutów, jakie Jezus tak często zwykł kierować do swoich uczniów czy rozmówców: „Gdzie jest wasza wiara?” (Łk 8, 25); „To i wy jeszcze niepojętni jesteście?” (Mt 15, 16) (…) Napisana w formie dialogu i stawiania pytań, podobnie jak działo się to w przypadku stawiania pytań przez Jezusa Samarytance, bogatemu młodzieńcowi czy Piotrowi, nie pozostawia czytelnika obojętnym. – Jaka jest twoja wiara? Jakże to, jeszcze nie rozumiesz? Czemu zwątpiłeś? Wy także jeszcze niezdolni jesteście zrozumieć? Teraz wierzycie? (…)
Przez jej karty przewijają się wzory życia wiary, począwszy od Abrahama, ojca naszej wiary, aż po przykłady współczesne – matki Teresy z Kalkuty i Jana Pawła II. Przykłady te ukazują, jak i my przez stałe odpowiadanie na łaskę Bożą możemy wzrastać w wierze, aż do stania się ewangelicznymi dziećmi.

Ks. Humberto Vargas Rivera, Wikariusz Biskupi ds. świeckich, Puebla (Meksyk)

Ku świętości

Dla każdego, kto z otwartością czyta jego książkę, nie ma już innej drogi wyboru. Pozostaje odpowiedź: TAK lub NIE dla wiary.
Polecam gorąco tę książkę. Jeżeli człowiek wyciągnie konsekwencje z tego, co tu czyta, będzie prowadzony nieuchronnie drogą świętości. Czy jest w życiu coś ważniejszego niż podążanie tą drogą???

prof. Wilfrid Stinissen OCD (wstęp do wyd. norweskiego)

Książka ta wydaje plon na wzór ewangelicznego ziarna.
Wprowadza ona na drogę nawrócenia; jest wezwaniem do świętości. Łatwa w czytaniu, choć stawia wymagania, skierowana do wszystkich. Wychodzi od tej oczywistej prawdy: Trzeba być całym dla Boga. Wszystko, co mamy, otrzymaliśmy od Niego. Powinniśmy być gotowi wszystko Mu oddać. Jest to zatem wezwanie do radykalizmu wiary. Książka ta uczy i stawia pytania. To nauczanie ustępuje często miejsca dialogowi. (...)
Pedagogia ta unika jednak wszelkiej nietaktownej presji. Ksiądz Tadeusz prowadzi ku chrześcijańskiemu doświadczeniu „stokrotnego daru”, obiecanego przez Jezusa już tu na ziemi tym, którzy Jemu wszystko oddają, i dyskretnie zaprasza. Ukazuje szczęście, jakim jest życie z Bogiem i w Bogu. Dlatego nawołuje do radykalizmu wiary, zgodnie z wezwaniem Ewangelii: „Kto chce znaleźć swe życie, straci je, a kto straci swe życie z mego powodu, znajdzie je” (Mt 10, 39).
Nic z mistyki skrzywionej, nieautentycznej. Jest to wezwanie do świętości w życiu codziennym.

Ks. prof. René Laurentin, mariolog (Francja)

Składam ks. Tadeuszowi podziękowania i gratulacje za tę książkę. Świat promuje dziś pogoń za władzą, pozycją, dobrobytem i przyjemnością. Duchowy wymiar życia został zapomniany. Bóg jest coraz bardziej spychany z centrum na pobocza naszych serc, naszych domów i wspólnot. Im bardziej stajemy się samowystarczalni, tym mniej wydaje się być miejsca dla wiary, dla Boga. (…)
Nasza osobista modlitwa, modlitwa w rodzinie i oddawanie czci Bogu we wspólnocie będą żywić naszą wiarę i pomogą nam odkryć na nowo, iż Bóg musi naprawdę znajdować się w centrum naszego życia, bowiem On musi być naszą pierwszą miłością.

J.E. Christopher Jones, Bp Elfin (Irlandia)

Moc wiary w słabości

Autor kładzie nacisk na uznanie ludzkiej niedoskonałości, dzięki czemu może w nas uwidocznić się moc łaski Bożej. Daleki od wszelakiego triumfalizmu, widzi dynamikę wiary nie tyle w działaniach organizacyjnych czy wymiernych efektach, ale w znakach krzyża i w „ogołoceniu się” Boga.
Rozważania te mogą się okazać szczególnie pomocne dla chrześcijan tęskniących do Kościoła odnoszącego zewnętrzne sukcesy. (…)
Z całej tej książki bije wdzięczność za łaskę wiary i radość z pełnego łaski wspomagania przez Pana. Właśnie w ten sposób książka ta może pomóc nabrać dystansu do pewności, z jaką często mówi się o Kościele. Jest to dobry punkt startu do „Nowej Ewangelizacji”.

Kard. Adrianus Simonis, Abp Utrechtu (Holandia)

Autor pomaga nam zrozumieć, że każde doświadczenie w życiu, nawet doświadczenie porażki, może stać się okazją do wzrostu naszej miłości do Boga i do siebie nawzajem, jeśli dzięki łasce wiary widzimy świat oczyma Chrystusa. (…)
Przeczytałem tę książkę podczas wakacji i dziękuję za nią Bogu. Te przemyślenia pomogły mi zobaczyć każde doświadczenie jako łaskę od Boga i jako okazję do wzrostu w Jego miłości. Szczególnie bliska mi była refleksja dotycząca Papieża Jana Pawła II, związana z zamachem na jego życie w październiku 1981 roku. Cytuję słowa Papieża ze 138 strony Rozważań o wierze:
„Przemawiając do tysięcy pielgrzymów, wypowiedział te znamienne słowa:
«Bóg pozwolił mi doświadczyć w ciągu minionych miesięcy cierpienia, pozwolił mi doświadczyć zagrożenia życia, pozwolił mi jednocześnie jasno i dogłębnie zrozumieć, że jest to szczególna Jego łaska dla mnie samego jako człowieka. Równocześnie z uwagi na posługę, jaką sprawuję jako następca św. Piotra, jest to łaska dla Kościoła. Chrystus dał mi tę łaskę, że mogę cierpieniem i zagrożeniem własnego życia i zdrowia dać świadectwo Jego miłości. To właśnie poczytuję sobie za szczególną łaskę i za to właśnie składam szczególne dziękczynienie Duchowi Świętemu i Maryi Niepokalanej».
Czy bez środków ubogich, bez cierpienia, którym naznaczone jest życie Jana Pawła II, mógłby on tak skutecznie pasterzować w Kościele?”
Refleksja na temat tych pięknych rozważań Jana Pawła winna stać się dla nas ogromną pomocą w przyjmowaniu złych dni na równi z dobrymi i w dostrzeganiu w nich, oczyma wiary, wypełnionej łaską szansy.

J.E. Christopher Jones, Bp Elfin (Irlandia)

Ze spotkania z Bogiem nadziei rodzi się duch ewangelicznego ubóstwa, które (...) jest sytuacją „ubogich Pana” (anawim), całkowicie pokładających w Bogu swą ufność i pewność. Ubóstwo to otwarcie na nieprzewidywalne i niemożliwe do wydedukowania zaskakiwanie nas przez Wiekuistego (...). Żyć ubóstwem oznacza więc być otwartym na Wiekuistego, pozwolić Mu dotrzeć do siebie,  zgodzić się, by Jego przyjście zakłóciło cały dotychczasowy spokój. Oznacza być zawsze gotowym do rezygnacji z wszelkiej osiągniętej pewności, aby powierzyć się opiece zawsze zaskakującej obietnicy Boga.
Zasługą książki, którą przedstawiamy, jest pomoc w refleksji nad bogactwem życia teologalnego, które rzeczywiście czyni z chrześcijanina człowieka wiary, nadziei i zakochania, człowieka otwierającego się z pełnym zawierzeniem serca na zaskoczenie przez łaskę.

Ks. prof. Bruno Forte, obecnie Abp Chieti-Vasto (Włochy)

Odnowa rodziny

Nasz wiek charakteryzuje głęboka dezintegracja rodziny. Wykazują to zarówno statystyki Kościoła, jak i statystyki państwowe. Już w okresie międzywojennym André Gide wołał: „Rodziny, nienawidzę was!” Panujący materializm i erotyzm, ideologie skrajnego feminizmu i homoseksualizm (w którym pewien amerykański mąż stanu dopatrywał się rozwiązania problemu przeludnienia), a także ustawodawstwa sprzysięgły się, by dokonać dzieła zburzenia rodziny od podstaw. Ale ksiądz Tadeusz nie rozpoczął ani walki, ani polemiki. To, co było dla niego ważne, to troska o życie wewnętrzne, rodzące się w kontakcie z samym Bogiem. To właśnie ono przezwycięży i opanuje niszczycielskie siły. I tak ksiądz Tadeusz służy realizacji zamysłu Ojca Świętego [Jana Pawła II], pragnącego oprzeć Kościół na dwóch fundamentalnych, a jednocześnie komplementarnych instytucjach i siłach, jakimi są kapłaństwo i rodzina. (…)
Owoce Ruchu [Rodzin Nazaretańskich] są głębokie, a jednocześnie dyskretne; inspiruje on do ewangelizacji, jest miejscem rodzenia się powołań, co przywołuje na myśl maksymę: „Hałas nie czyni dobra. Dobro nie czyni hałasu”. Żadnej wrzawy, żadnej reklamy. Ruch rozprzestrzenia się poprzez osobiste świadectwo.

Ks. prof. René Laurentin, mariolog (Francja)

Doświadczenie ludzkie wskazuje na to, że wszystko, co dzieje się na ulicy czy w społeczeństwie, wcześniej dzieje się w rodzinie. Rozbicie naszego dzisiejszego społeczeństwa jest  jedynie wiernym odbiciem tego, że w rodzinie brakuje serca.
Jak na ironię, ten sam stan rzeczy zastajemy dziś również w krajach zwanych „chrześcijańskimi”. I to po dwóch tysiącach lat chrześcijaństwa! A przecież czy to nie wiara chrześcijańska przynosiła cywilizację całkowicie jeszcze pogańskiemu światu?
Rozpoznając i pragnąc wskazać na ten smutny, alarmujący kryzys społeczny dający się poznać w całym dzisiejszym świecie, Papież Jan Paweł II w adhortacji Tertio Millenio adveniente zwraca przede wszystkim uwagę na umocnienie wiary jako na jeden z podstawowych celów przygotowań do obchodów Wielkiego Jubileuszu Roku 2000. (…)
Książka ta, przetłumaczona już na wiele języków, jest rzeczywiście lekturą obowiązkową dla rodziców, wychowawców, katechetów, a przede wszystkim zarówno dla niewierzącego  jak dla wierzącego, który czuje się słaby w wierze, oddalony od niej, a może już ją zagubił. Nawet dla biskupów, księży i zakonników jej treść będzie niezwykle oświecająca i prawdziwie odświeżająca wiarę. Pozwala ona uświadomić sobie, że owo odrodzenie wiary, o którym tyle się mówi, jest rzeczywiście możliwe i realne.

J.E. Jose C. Sorra, Bp Legazpi (Filipiny)

Niewątpliwie mamy dziś do czynienia z kryzysem wiary w Irlandii. Przejawia się on na różne sposoby, np. poprzez malejącą liczbę wiernych biorących udział w niedzielnych nabożeństwach czy przyjmujących sakramenty, poprzez rosnącą liczbę żyjących razem bez ślubu, czy wzrost liczby dzieci, które nie mają obojga rodziców; a także poprzez wszystkie publiczne skandale dotyczące Państwa i Kościoła.
Nasza jedyna droga powrotu do życia wartościami ewangelicznymi prowadzi poprzez ponowne odkrycie wiary w naszym życiu.
Książka „Rozważania o wierze” ks. Tadeusza Dajczera, Profesora Akademii Katolickiej w Warszawie, pojawia się w chwili, kiedy jest bardzo potrzebna. Choć zdaję sobie sprawę, iż zasadniczo jest ona przeznaczona dla członków Ruchu Rodzin Nazaretańskich, wyrażam jednak nadzieję i modlę się o to, by wielu, wielu naszych rodaków miało sposobność przeczytania jej i poważnej refleksji nad jej treścią.

J.E. Christopher Jones, Bp Elfin (Irlandia)

Człowiek – stworzony przez Boga, aby osiągnąć wyżyny ducha – oddał się dziełom swoich rąk i stworzył cywilizację, która zerwała więź z Bogiem, (...) która nie gwarantuje człowiekowi pokoju i poczucia bezpieczeństwa. (...)
Człowiek lęka się zobaczyć siebie w prawdzie i na wszystko wokół siebie patrzy z nieufnością. Tę nieufność przenosi na życie rodzinne i małżeńskie, tak że ma dziś miejsce wśród nas głęboka dezintegracja rodziny. Właśnie takiemu człowiekowi książka „Rozważania o wierze” w jasny i mocny sposób daje możliwość spotkania z Bogiem, który kocha i który się ofiarowuje. (…)
„Rozważania o wierze” mogą wspaniale posłużyć każdemu jako pomocne narzędzie i środek dla osobistego wzrostu duchowego. Pomogą wielce prowadzącym grupy modlitewne oraz członkom świeckich ruchów i stowarzyszeń. Pragnę szczególnie polecić tę książkę wspólnotom rodzinnym. To przede wszystkim drogą osobistego nawrócenia i świadectwa rozszerza się duch miłości i akceptacji, tolerancji i przebaczenia wśród najbliższych. W ten sposób rodzina, podstawowa komórka społeczeństwa, leczy się z dezintegracji i staje się wspólnotą na wzór Trójcy Przenajświętszej.

E. Valter Župan, Bp Krk, Przewodniczący Rady Episkopatu Chorwacji ds. Rodziny

Szczególną siłę posiada rozdział poświęcony miłości chrześcijańskiej, który ukazuje jak nawrócenie do Jezusa Chrystusa może uczynić z ludzi, którzy jeszcze do wczoraj byli sobie obcy, przyjaciół ogarniętych tą samą bratnią miłością. Gdyż  tylko wiara daje tym, którzy uwierzyli, taką siłę miłości i poznania siebie, o jakiej do tej pory nie mieli pojęcia.

J.E. Christo Projkow, egzarcha apostolski, Przew. Konf. Episkopatu Kościoła Katolickiego w Bułgarii

Wcześniej czy później staje się oczywiste, że nasze współczesne lęki czy niepewności są bolesnymi skutkami słabości w wierze. (...)
Europa przebyła chwalebną drogę tworząc kulturę chrześcijańską rodzącą świętych. Współczesną kulturę papież Jan Paweł II często określa z troską mianem kultury śmierci. Kulturę trzeciego tysiąclecia, na drodze nowej ewangelizacji, będzie mogła odnowić ożywiająca wiarę duchowość. Dlatego trzeba nam się zwrócić ku wierze posłusznej Bogu i Jego Słowu, tak by świadectwo naszego chrześcijańskiego życia mogło poruszyć otoczenie.  (...) Tę troskę Kościoła podejmują dziś ruchy, których działalność bierze początek z życia duchowego. To właśnie na ich potrzeby została napisana ksiązka ks. Dajczera „Rozważania o wierze”.

J.E. István Seregély, Abp Eger (Węgry)

Książka o Maryi

Katolicy rozkochani w Matce Bożej znajdą tutaj cenne wskazówki do prawdziwej i głębokiej duchowości maryjnej, do bycia zjednoczonymi z Nią – dla Chrystusa.

Kard. Stephen Kim Sou-hwan, Abp Seulu (Korea Pd.)

Źródła, na których opiera się [książka], są oczywiste i wyraźne. Przede wszystkim bije w niej niezmiennym rytmem Słowo Boże. Ewangelia stanowi centralny wątek a zarazem siłę tej książki. Ponadto jest w niej medytacja nad przykładem Tej, która słowa Pana i wydarzenia z Nim związane zachowywała w swoim sercu, Maryi. Przykład Maryi, poprzedzającej nas w pielgrzymce wiary i swoim własnym przykładem tłumaczącej nam jej ścieżki, sprawia, że nasza droga wiary staje się „łatwiejsza” i „krótsza”, ponieważ Ona odkrywa przed nami swoje własne „skróty”.

Ks. Humberto Vargas Rivera, Wikariusz Biskupi ds. świeckich, Puebla (Meksyk)

Mam nadzieję, że „Rozważania o wierze”, które cały czas ukierunkowują nas na Matkę Bożą, poruszą wiele serc. Modlę się o to.

Kard. Adrianus Simonis, Abp. Utrechtu (Holandia)